Te veel te doen en te weinig tijd
Dat is op dit moment wel zo’n beetje het grootste obstakel voor mij.

Eigenlijk altijd al zo geweest, maar de laatste tijd word ik er gewoon moe van.

Komt ook door mijn ADD. (Mensen met ADD hebben moeite met aandacht en concentratie, maar zijn vaak minder hyperactief en impulsief dan mensen met ADHD.)

Zoals nu.
Zit “even” achter de pc iets te doen, wilde daarna lunchen… ineens is het 14:30.

Ik word er gek van.
En op een gegeven moment ook verdoofd.
Kan er geen beter woord voor vinden. Oja, gevoelloos.
Alsof ik mezelf uitzet.

Dan haal ik mijn schouders op en laat ik de boel de boel.
Niet wat ik voor ogen had die dag, maar ja… het moet dan maar.

Ga zo naar bed.
Dat is dan mijn toevluchtsoord. Dekens over mijn hoofd. Doei wereld.

Dat helpt nog het best.

Bijvoorbeeld als ik denk aan wat ik allemaal in de tuin moet doen.

Even een voorbeeld:

Ik ga gras maaien.
Halverwege zie ik stenen liggen.
Ruim die op.
Oh, misschien kan ik wel een leuk muurtje maken.
Zie dat de plantjes water nodig hebben.
Plantjes water geven.
Maar het is warm, dus ik ga naar binnen.
Water drinken.
Wil het glas in de vaatwasser zetten.
Maar die is net aan geweest.
Dus ik ga ‘m legen.
Zodat ik dat ene glas erin kan zetten.
Bedenk me dat er nog een kopje bij mijn bed staat.
Ga naar boven.
Geen kopje.
Wel een wasmand vol droge was.
Die dan maar even vouwen.
Muziekje in de oren.
Gaan.
Klaar. Kijk op de klok.
16:00. Serieus?

Snel weer achter de pc.
Doe m’n ding. Zie een plant staan die water moet.
Geef die water.
Moet ineens denken: oja, ik gaf net de planten buiten ook water.
Loop naar buiten.
En dan zie ik het gras.
Dat ik aan het maaien was.
En dat muurtje.
Dat ik aan het maken was.
En dan…
Kortsluiting.

Te veel prikkels.
En dit en dat en zus en zo…
En dan dit EN ook nog dat.
MOE.

Dan maar naar bed.

Zo dus voor nu…
Laters.
Of niet.
Lieve groet.