Dat is dom, ik dacht dat ik één dag
had overgeslagen maar ik zie ineens dat het de
18tiende is. Dus ik heb er twee overgeslagen, 16 en
17 Juni, grappig.
Druk op jezelf zetten, niet
doen!
Soms moet je het gewoon opgeven, tegenwoordig ben ik
daar heel makkelijk, "ow gaat het niet, klaar!". Je
kan zo'n druk op jezelf zetten en zoveel van jezelf
eisen, maar je heb er alleen jezelf mee. Want vraag
je eens af waar dat vandaan komt, niet van jezelf,
meestal kom het van je directe omgeving en van de
maatschappij in het algemeen.
Waar door komt het dat je niet jezelf kan zijn? Wat
heel frustrerend kan zijn. Bv kun je alleen vrienden zijn
met anderen, als jij je op een bepaalde manier
gedraagt,
doe je dat niet, dan geen vrienden. Zoals ik met mijn autisme wat ik natuurlijk heel
mijn leven heb. Kwam ik als 5/6 jarige met mijn
moeder bij mijn tante op visite en zei ik geen
gedag, moest ik terug de koude gang op, aankloppen,
binnenkomen en gedag zeggen. Zo niet, weer de
koude gang op, net zolang dat ik het deed. Ik
begreep er helemaal niets van, tenslotte na 10 keer
deed ik het maar. Omdat ik niet meer de gang op
wilde. Maar niemand dacht er over na om in gesprek
te gaan met mij als kind, misschien markeerde ik wel
wat, wat zo was natuurlijk, AUTISME!. Maar goed, ze zijn
vergeven maar niet vergeten.
Het lastige is dat je hersens
zelfstandig werken, waar jij niet bewust van ben.
Vult automaties in wat jij niet herkend, ow daar
staat iemand, o, nee het is een prullenbak bij een
paaltje, zag ik toch mijn overleden tante lopen, bij
de 2de keer gekeken te hebben, o nee toch niet. Ook
je gedragingen komen heel vaak van je jeugd vandaan.
Hoe je opgevoed ben, school, ouders.
Door mijn jeugd heb ik wantrouwen
over gehouden, eenzaamheid, en vooral cynisme (ongeloof in de oprechtheid of goede bedoelingen van de mensen, en die houding wordt met bittere of wrede spot geuit).
Tja dus weinig vrienden, en de gene waar ik bevriend
mee was, mankeerde zelf wat.
Hier sla ik het één en ander even
over tot ik gedialogiseerd werd met autisme (lite) en heel veel
puzzelstukjes paste ineens. In die periode huilde ik
veel uit opluchting. Veel begreep ik ineens uit mijn
verleden, niet allemaal goed, maar ik begreep het,
maar wat nu? Het leven kun je niet terug draaien, en
je verleden kun je niet uitgummen.
En toen was daar de tarot! |
|
En de
tarot heeft me heel veel gebracht, al begon ik als
een sceptisch iemand, na een aantal lessen begon het
vertrouwen wel te komen. De tarot heeft zichzelf aan
mij bewezen, en daar ben ik heel blij mee, nog
steeds.
Het heeft me inzichten gegeven, steun. Nog steeds
kan op de tarot beroepen voor raad, advies en
inzichten.
Weet je dat het grootste geheim van de tarot is?
De elementen. Deze worden altijd verzwegen. Het gaat altijd over aarde, de lucht, het water en het vuur. Laten we deze eens vervangen met werkwoorden.
Aarde = Munten = Materie = Hebben
Vuur = Staven = Passie = Willen
Water = Bekers = Emoties = Voelen
Lucht = Zwaarden = Gedachten = Denken
Is het dan wat duidelijker?
Want van mij mag iedereen alles weten over de tarot, want tarot moet voor iedereen zijn. Het is alleen hoe ga je ermee om?
Ook al ken je alle betekenissen uit je hoofd, ook al heb je alle kennis van de tarot in je hoofd, dat hoeft niet te betekenen dat je tarot kan lezen. Het betekend gewoon dat je dan veel kennis heb vergaart over de tarot.
Tarot lezen is een beroep apart, dat kun je pas na een aantal vlieguren gemaakt te hebben. Ervaringen op doen, fouten maken, verschillende mensen meemaken/ ontmoeten, en hoe daar allemaal mee om te gaan.
Waar een kleine ervaring als bv hulpverlener wel een must is.
Er zijn er een heleboel die veel praten met veel mooie woorden maar zeggen eigenlijk niets. Want dat is ook mogelijk, zoveel zeggen dat er altijd wel wat klopt. Of door blijven praten dat de vraagsteller gewoon niets meer binnen krijgt en alleen maar verdoofd kan ja knikken.
Maar de tarot gaat gelukkig bij een ervaren kaartlezer veel dieper dan een betekenis op lepelen en er een zwaai aan geven.
Hopelijk snapje wat ik schrijf? Lieve groet. |